Le grand macabre van György Ligeti

James Gaffigan dirigeert de enige opera die de dwarse avant-gardist György Ligeti (1923-2006) schreef. Aangrijpend theater, van bizar tot sensueel.

Merkwaardig actuele opera
Er is eigenlijk geen geschiktere opera te bedenken in deze tijden van pandemieën, ecologische catastrofes, bloedige burgeroorlogen en politieke instabiliteit dan Le grand macabre van de Hongaar György Ligeti, een werk dat werd voltooid in 1977 en herzien in 1996. De dwarse avant-gardecomponist baseerde zijn verhaal op het absurdistische toneelstuk La balade du grand macabre van de Franstalige Vlaming Michel De Ghelderode. In bizarre scènes volgen we de dronkaard Piet the Pot in zijn vele ontmoetingen met de vleselijke liefde en de naakte politieke machtsstrijd.

Ligeti: de top van de twintigste eeuw
De Jeroen-Bosch-achtige bontheid van de vertelling vertaalde Ligeti in groteske pastiches vol overtrokken zangstijlen, die de voorbije vocale eeuwen persifleren. Toch weet hij je uiteindelijk naar de keel te grijpen met een prachtig sensueel duet tussen sopraan en mezzosopraan, met de virtuoze countertenorrol van Prince Go-Go, en zelfs met de grote macabere Dood zelf, belichaamd in de bas-bariton Nekrotzar. Het post-apocalyptische landschap dat Ligeti aan het slot met strijkers en mondharmonica’s schildert, maakt duidelijk dat hij tot de belangrijkste componisten van de twintigste eeuw hoort.