Concertgebouworkest & Daniel Harding: Mahlers Symfonie nr. 9

Mahlers Negende symfonie is een afscheid van het leven, en tegelijkertijd een ode aan de schoonheid ervan. Dirigent Daniel Harding koppelt Mahlers Negende symfonie aan Rick van Veldhuizens mais le corps taché d'ombres.

Mahlers Negende symfonie

Met zijn Negende symfonie nam Mahler ‘afscheid van allen van wie hij hield en van de wereld. En van zijn kunst, zijn leven, zijn muziek’, aldus Willem Mengelberg, chef-dirigent van het Concertgebouworkest van 1895 tot 1945. Tegelijkertijd is de symfonie een ode aan de schoonheid van het leven. De extreem persoonlijke symfonie heeft voor het Concertgebouworkest altijd een belangrijke betekenis gehad. Zo staat de uitvoering tijdens Bernard Haitinks laatste Kerstmatinee in 1987 menigeen nog altijd in het geheugen gegrift. Nu gaat Daniel Harding het orkest voor in de Negende, in Amsterdam en vervolgens door heel Europa.

Rick van Veldhuizen

Mahlers verkenning van de grenzen tussen leven en dood, schoonheid en pijn, inspireerden de jonge Nederlander Rick van Veldhuizen tot mais le corps taché d'ombres, een prachtig ‘companion piece’ bij Mahlers Negende, gecomponeerd in opdracht van het Concertgebouworkest en de Mahler Foundation en genoemd naar een regel uit Jean Genets Le condamné à mort.